بیدلی
لغت‌نامه دهخدا
بیدلی . [ دِ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی بیدل . دل از دست دادگی :
من و تو سخن چون توانیم گفتن
من از بیدلی و تو از بی دهانی .
|| آزردگی . دلتنگی . افسردگی . || بی جرأتی و جبن . (ناظم الاطباء). ترس . جبن . ترسانی . ضعف قلب . (ناظم الاطباء) :
ز بیدلی و ز بیدانشی بلشکر خویش
هم از پیاده هراسان بود هم از سرهنگ .
|| دلدادگی . شیدائی . عشق . حب . محبت . عاشقی :
دلا تا تو ز من دوری نه در خوابم نه بیدارم
نشان بیدلی پیداست از گفتار و کردارم .
هزار بار بگفتم که راز عشق ترا
نهان کنم نکنم بیدلی و پرده دری .
دلم را میبری اندیشه ای نیست
ببر کز بیدلی به پیشه ای نیست .
گر امانت بسلامت ببرم باکی نیست
بیدلی سهل بود گر نبود بیدینی .
من و تو سخن چون توانیم گفتن
من از بیدلی و تو از بی دهانی .
|| آزردگی . دلتنگی . افسردگی . || بی جرأتی و جبن . (ناظم الاطباء). ترس . جبن . ترسانی . ضعف قلب . (ناظم الاطباء) :
ز بیدلی و ز بیدانشی بلشکر خویش
هم از پیاده هراسان بود هم از سرهنگ .
|| دلدادگی . شیدائی . عشق . حب . محبت . عاشقی :
دلا تا تو ز من دوری نه در خوابم نه بیدارم
نشان بیدلی پیداست از گفتار و کردارم .
هزار بار بگفتم که راز عشق ترا
نهان کنم نکنم بیدلی و پرده دری .
دلم را میبری اندیشه ای نیست
ببر کز بیدلی به پیشه ای نیست .
گر امانت بسلامت ببرم باکی نیست
بیدلی سهل بود گر نبود بیدینی .