بیجاده لب
لغت‌نامه دهخدا
بیجاده لب . [ دَ / دِ ل َ ] (ص مرکب ) کسی که لب وی سرخ مانند مرجان باشد. (ناظم الاطباء). سرخ لب :
نه زال و نه آن ماه بیجاده لب
بخفتند یک هفته در روز و شب .
عنبرین خطی و بیجاده لب و نرگس چشم
حبشی می و حجازی سخن و رومی دیم .
بیجاده لبا من از فراقت
رخساره چو کهربای کردم .
نه زال و نه آن ماه بیجاده لب
بخفتند یک هفته در روز و شب .
عنبرین خطی و بیجاده لب و نرگس چشم
حبشی می و حجازی سخن و رومی دیم .
بیجاده لبا من از فراقت
رخساره چو کهربای کردم .