بیت اقصی
لغتنامه دهخدا
بیت اقصی . [ ب َ / ب ِ ت ِ اَ صا ] (اِخ ) عبارت است از بیت المقدس و اقصی چه آن مسجدی است که دورتر است از اهل مکه . (از آنندراج ) (از غیاث ) :
سر نافه در بیت اقصی کشید
ز ناف زمین سر به اقصی کشید.
رجوع به قدس شود.
سر نافه در بیت اقصی کشید
ز ناف زمین سر به اقصی کشید.
رجوع به قدس شود.