بیاه
لغتنامه دهخدا
بیاه . (اِخ ) نام رودخانه ای است بسیار بزرگ در نواحی لاهور. (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء) :
با توانایی و قدرت بهراسید همه
پیل از آن شیر که کشتی به لب رود بیاه .
با توانایی و قدرت بهراسید همه
پیل از آن شیر که کشتی به لب رود بیاه .