بی غیرتی
لغتنامه دهخدا
بی غیرتی . [ غ َ / غ ِ رَ ] (حامص مرکب ) حالت و کیفیت بی غیرت . بی ناموسی . بی شرفی . بی حیایی . بی دردی . بی عاری . که رشگن نبود بر ناموس خود. رکاکت . بی رگی :
لیکن بحساب کاردانی
بی غیرتی است بی زبانی .
رجوع به غیرت و بی غیرت شود.
لیکن بحساب کاردانی
بی غیرتی است بی زبانی .
رجوع به غیرت و بی غیرت شود.