بی شمر
لغت‌نامه دهخدا
بی شمر. [ ش ُ م َ ] (ص مرکب ) (از: بی + شمر) مخفف بی شمار. بی حد و حساب . بی اندازه :
گر او بی شمر سالیان بشمرد
بدشمن رسد تخت کو بگذرد.
تو گفتی که ابری برآمد شگرف
بر آن بی شمر ژاله بارید و برف .
نگویی گاو بحری را چرا تبخاله شد عنبر
گیا در ناف آهو مشک اذفر بی شمر دارد.
گر او بی شمر سالیان بشمرد
بدشمن رسد تخت کو بگذرد.
تو گفتی که ابری برآمد شگرف
بر آن بی شمر ژاله بارید و برف .
نگویی گاو بحری را چرا تبخاله شد عنبر
گیا در ناف آهو مشک اذفر بی شمر دارد.