بی خطری
لغتنامه دهخدا
بی خطری . [ خ َ طَ ] (حامص مرکب ) بی بیمی . بدون مخاطره . || بی ارزشی . بی ارجی . بی قدری :
ترا فضیلت بر خویشتن توانم داد
ولیک فضلت نامردمی است و بی خطری .
رجوع به معانی خطر شود. || بی مشقتی . بی رنجی .بی زحمتی .
ترا فضیلت بر خویشتن توانم داد
ولیک فضلت نامردمی است و بی خطری .
رجوع به معانی خطر شود. || بی مشقتی . بی رنجی .بی زحمتی .