بکف آوردن

بکف آوردن . [ ب ِ ک َ وَ دَ ] (مص مرکب ) بدست آوردن و تصرف نمودن . (ناظم الاطباء). در قبض و تصرف خود آوردن . (آنندراج ) :
مرد بخرد هرچه بخواهد بکف آرد.

فرخی .

گرآری بکف دشمن پرگزند
مکش درزمان بازدارش ببند.

اسدی .

ترا کنون که بهار است جهد آن نکنی
که نانکی بکف آری مگر زمستان را

ناصرخسرو.

گردون بکفایت بکف آورد رکابش
آری چه عجب کسب شرف کار کفات است .

انوری (از آنندراج ).

ابر و باد و مه و خورشید و فلک درکارند
تا تو نانی بکف آری و بغفلت نخوری .

(گلستان ).

دل بسی خون بکف آورد ولی دیده بریخت
اﷲاﷲ که تلف کرد و که اندوخته بود.

حافظ.

|| ظاهر کردن . (ناظم الاطباء) (مؤید الفضلاء).