بوستان آرا
لغتنامه دهخدا
بوستان آرا. (نف مرکب ) بوستان آرای . آراینده ٔ بوستان . که بوستان را بجمال خود بیاراید. که از بوستان زیباتر و خرم تر باشد : 
سپید برف برآمدبکوهسار سیاه
و چون درونه شد آن سرو بوستان آرای .
سپید برف برآمدبکوهسار سیاه
و چون درونه شد آن سرو بوستان آرای .