بوزنینه
لغت‌نامه دهخدا
بوزنینه . [ زَ ن َ /ن ِ ] (اِ) بوزنه را گویند که میمون باشد. (برهان ). جانوری معروف که میمون باشد و بسیار زیرک و هوشیار است . (انجمن آرا). بوزنه . (ناظم الاطباء) :
به ریش تیس و به بینی پیل و غبغب گاو
به خرس رقص کن و بوزنینه ٔ لعاب .
خنبک زند چو بوزنه چنبک زند چو خرس
این بوزنینه ریشک پهنانه منظرک .
رجوع به بوزنه و بوزینه و آنندراج شود.
به ریش تیس و به بینی پیل و غبغب گاو
به خرس رقص کن و بوزنینه ٔ لعاب .
خنبک زند چو بوزنه چنبک زند چو خرس
این بوزنینه ریشک پهنانه منظرک .
رجوع به بوزنه و بوزینه و آنندراج شود.