بوالهوسی
لغتنامه دهخدا
بوالهوسی . [ بُل ْ هََ وَ ] (حامص مرکب ) پرهوسی . هوسکاری . گذراندن وقت به آرزو و هوس بسیار. (فرهنگ فارسی معین ) :
عمر بگذشته به بی حاصلی و بوالهوسی
ای پسر جام میم ده که به پیری برسی .
عمر بگذشته به بی حاصلی و بوالهوسی
ای پسر جام میم ده که به پیری برسی .