به افتادلغتنامه دهخدابه افتاد. [ ب ِه ْ اُ ] (مص مرکب مرخم ، اِمص مرکب ) بهبود. (فرهنگ رشیدی ) : بحکم نظر در به افتاد خویش گرفتند هریک یکی راه پیش . سعدی (از فرهنگ رشیدی ).|| تندرستی .