بنده گشتن
لغت‌نامه دهخدا
بنده گشتن . [ ب َ دَ / دِگ َ ت َ ] (مص مرکب ) رام گشتن . مطیع شدن :
بی طاعتی داد این جهان پر از نعیم بیمرش
و این بی کناره جانور گشتند بنده یکسرش .
نیک بیندیش که ازحرمت این عرش بزرگ
بنده گشته است ترا فرخ و پیروزه جماش .
هر فریقی مر امیری را تبع
بنده گشته میر خود را از طمع.
بی طاعتی داد این جهان پر از نعیم بیمرش
و این بی کناره جانور گشتند بنده یکسرش .
نیک بیندیش که ازحرمت این عرش بزرگ
بنده گشته است ترا فرخ و پیروزه جماش .
هر فریقی مر امیری را تبع
بنده گشته میر خود را از طمع.