بزگوش
لغت‌نامه دهخدا
بزگوش . [ ب ُ ] (اِخ ) از اشعار شاهنامه برمی آید که محلی بوده است :
ز بزگوش تا شهر مازندران
رهی زشت و فرسنگهای گران .
ز بزگوش و سگسار و مازندران
کس آریم با گرزهای گران .
وز آن روی بزگوش تا نرم پای
چو فرسنگ سیصد کشیده سرای .
ز بزگوش تا شهر مازندران
رهی زشت و فرسنگهای گران .
ز بزگوش و سگسار و مازندران
کس آریم با گرزهای گران .
وز آن روی بزگوش تا نرم پای
چو فرسنگ سیصد کشیده سرای .