برگسلیدن
لغت‌نامه دهخدا
برگسلیدن . [ ب َ گ ُ س ِ / س َ دَ ] (مص مرکب ) برگسستن . گسستن . بریدن . گسلیدن . قطع کردن :
مدار ایچ اندیشه ٔ بد به دل
همی شادی آرای و غم برگسل .
وگر بیم داری ز خسرو به دل
پی از پارس وز طیسفون برگسل .
پدر گفت کز بدگمان برگسل
به اندیشه بیدار کن چشم دل .
- دل برگسلیدن ؛ دل برداشتن . چشم پوشیدن :
الا ای خریدار مغز سخن
دلت برگسل زین سرای کهن .
که دل را ز مهر کسی برگسل
کجا نیستش با زبان راست دل .
و رجوع به گسستن و گسلیدن و برگسستن شود.
مدار ایچ اندیشه ٔ بد به دل
همی شادی آرای و غم برگسل .
وگر بیم داری ز خسرو به دل
پی از پارس وز طیسفون برگسل .
پدر گفت کز بدگمان برگسل
به اندیشه بیدار کن چشم دل .
- دل برگسلیدن ؛ دل برداشتن . چشم پوشیدن :
الا ای خریدار مغز سخن
دلت برگسل زین سرای کهن .
که دل را ز مهر کسی برگسل
کجا نیستش با زبان راست دل .
و رجوع به گسستن و گسلیدن و برگسستن شود.