برسودهلغتنامه دهخدابرسوده . [ب َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) سوده . فرسوده : نپوشد جز بدو عالم ز خز و توز پیراهن نگردد جز که از خورشید برسوده گریبانش .ناصرخسرو.