بذیةلغتنامه دهخدابذیة. [ ب َ ذی ی َ ] (ع ص ) مؤنث بَذّی . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مؤنث بذی ٔ. (منتهی الارب ). رجوع به بذی ٔ شود.