بدرگی
لغتنامه دهخدا
بدرگی . [ ب َ رَ ] (حامص مرکب ) بدطینتی . بدذاتی . بدخواهی . پستی . خواری . (ناظم الاطباء). بداصلی . بدگوهری . بدنژادی :
پادشاهان جهان از بدرگی
بو نبردند از شراب بندگی .
توان کرد با ناکسان بدرگی
ولیکن نیاید ز مردم سگی .
پادشاهان جهان از بدرگی
بو نبردند از شراب بندگی .
توان کرد با ناکسان بدرگی
ولیکن نیاید ز مردم سگی .