ببار نشستن
لغتنامه دهخدا
ببار نشستن . [ ب ِ ن ِ ش َ ت َ ] (مص مرکب ) میوه و گل آوردن . به بار آمدن . بار دادن . گل و میوه دادن .آغاز میوه دادن کردن . || به دربار نشستن .بار دادن . اجازه ٔ درآمدن به حضور دادن :
بکردار شاهان نشیند به بار
ابا یوز در دشت جوید شکار.
بکردار شاهان نشیند به بار
ابا یوز در دشت جوید شکار.