بانیاز
لغتنامه دهخدا
بانیاز. (ص مرکب )(از: با + نیاز). که نیاز دارد. حاجتمند. (ناظم الاطباء). نیازمند. برابر بی نیاز. || کنایه ازمخلوق . (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) :
چنان دارم ای داور کارساز
کزین بانیازان شوم بی نیاز.
چنان دارم ای داور کارساز
کزین بانیازان شوم بی نیاز.