بانه
لغتنامه دهخدا
بانه . [ ن َ ] (اِ) موی زهار را گویند و آن جائی باشد در زیر ناف . (از آنندراج ). عانه . (فرهنگ ضیاء). موی عانه . (از فرهنگ شعوری ج 1 ورق 192). || شرمگاه : رکب اضز؛ بانه ٔ سخت و تنگ . (منتهی الارب ). زهار، و آن جایی باشد در زیر ناف متصل به شرم که موی از آنجا برمی آید. (از برهان قاطع) :
مثال دیو یا خود غول صحرا
نبوده پاک هرگز کون و بانه .
مثال دیو یا خود غول صحرا
نبوده پاک هرگز کون و بانه .