باقر

باقر. [ ق ِ ] (اِخ ) اصفهانی . از شعرای پارسی گوی ، که در اصفهان پرورش یافت و از شعرای دربار شاه سلیمان صفوی بود و در اواسط قرن دهم هَ . ق . درگذشت . از اوست :
اضطراب دل نمیدارم و لیکن نامه ام
همچو نبض خسته بربال کبوتر می طپد.

(از قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص 1201).