بازدللغتنامه دهخدابازدل . [ دِ ] (ص مرکب ) آنکه دلی بمانند دل باز دارد. باجرأت . شجاع . دلاور. قوی القلب : شهان کلنگ دلانند و شاه بازدل است به جنگ باز نیاید به هیچگونه کلنگ .فرخی .