بادبانی
لغتنامه دهخدا
بادبانی . (حامص مرکب ) همچون بادبان بودن و عمل کردن . مجازاً، بسرعت بردن :
آسمان در کشتی عمرم کند دائم دو کار
گاه ِ شادی بادبانی وقت انده لنگری .
|| کشتی رانی . (ناظم الاطباء).
آسمان در کشتی عمرم کند دائم دو کار
گاه ِ شادی بادبانی وقت انده لنگری .
|| کشتی رانی . (ناظم الاطباء).