باد پسین

باد پسین . [ دِ پ َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بمعنی ضرطه . بادی که از مقعد بیرون آید. ابوالمعالی در هجا گوید :
وقت گفتن از دهانش آنچنان آید نفس
ترب میخورده که بویش آمد از باد پسین .

(فرهنگ شعوری ج 1 ورق 179).

رجوع به باد شود. || اقبال و سعادت آینده . (ناظم الاطباء: باد). || باد دبور.(ناظم الاطباء).