ایژک
لغتنامه دهخدا
ایژک . [ ژَ ] (اِ) شراره ٔ آتش . (برهان )(صحاح الفرس ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) :
چو زر ساو چکان ایژک ازو لیکن چوبنشستی (کذا)
شدی چوزر ساو چون سیمین پشیزه غیبه و جوشن (کذا).
رجوع به ایبد، ابیژ و آیژک شود.
چو زر ساو چکان ایژک ازو لیکن چوبنشستی (کذا)
شدی چوزر ساو چون سیمین پشیزه غیبه و جوشن (کذا).
رجوع به ایبد، ابیژ و آیژک شود.