اوفتان
لغت‌نامه دهخدا
اوفتان . (نف ، ق ) در حال اوفتادن . (شرفنامه ٔ منیری ) :
خاک جهان ز اشک عدوی تو گل شده ست
زان دولت تو آمده خیزان و اوفتان .
- اوفتان خیزان ، اوفتان و خیزان ؛ در حالت افتادن و برخاستن :
بیامد اوفتان خیزان برمن
چنان مرغی که باشد نیم بسمل .
خوناب جگر ز دیده ریزان
چون بخت خود اوفتان و خیزان .
بر سر خاک اوفتان خیزان ز جور آسمان
از تظلم خاک هم بر آسمان خواهم فشاند.
پروانه ام اوفتان و خیزان
یک بار بسوز و وارهانم .
خاک جهان ز اشک عدوی تو گل شده ست
زان دولت تو آمده خیزان و اوفتان .
- اوفتان خیزان ، اوفتان و خیزان ؛ در حالت افتادن و برخاستن :
بیامد اوفتان خیزان برمن
چنان مرغی که باشد نیم بسمل .
خوناب جگر ز دیده ریزان
چون بخت خود اوفتان و خیزان .
بر سر خاک اوفتان خیزان ز جور آسمان
از تظلم خاک هم بر آسمان خواهم فشاند.
پروانه ام اوفتان و خیزان
یک بار بسوز و وارهانم .