26 فرهنگ

اهان

لغت‌نامه دهخدا

اهان . [ اِ ] (ع اِ) تنه ٔ درخت شاخ بریده و بالای آن . (ناظم الاطباء). تنه ٔ درخت بریده شاخها و بالای وی . (منتهی الارب ). تنه ٔ درخت بریده و شاخهای درخت . (آنندراج ).