انداینده
لغتنامه دهخدا
انداینده . [اَ ی َ دَ / دِ ] (نف ) کاهگل کننده . اندودکننده . (فرهنگ فارسی معین ). طاین . (یادداشت مؤلف ) :
با گل انداینده اسگالیده گل
دستکاری می کند پنهان ز دل .
|| زراندود کننده . (فرهنگ فارسی معین ).
با گل انداینده اسگالیده گل
دستکاری می کند پنهان ز دل .
|| زراندود کننده . (فرهنگ فارسی معین ).