الف دادن
لغت‌نامه دهخدا
الف دادن . [ اِ دَ ] (مص مرکب ) الفت دادن . مونس کردن . خوگر کردن . سازوار گردانیدن . دوست گردانیدن . رجوع به اِلف و اُلفَت شود: ایلاف ؛ الف دادن . (تاج المصادر بیهقی ) :
لطف باری این پلنگ و رنگ را
الف داد و برد از ایشان جنگ را.
لطف حق این شیر را و گور را
الف داده ست این دو ضد دور را.
لطف باری این پلنگ و رنگ را
الف داد و برد از ایشان جنگ را.
لطف حق این شیر را و گور را
الف داده ست این دو ضد دور را.