اقطاع ده
لغتنامه دهخدا
اقطاع ده . [ اِ دِه ْ ] (نف مرکب ) کسی که زمین را باقطاع به کسی دهد :
این ده که حصار بیهشان است
اقطاع ده زبون کشان است .
اقطاع ده سپاه موران
اورنگ نشین بخت کوران .
رجوع به اقطاع شود.
این ده که حصار بیهشان است
اقطاع ده زبون کشان است .
اقطاع ده سپاه موران
اورنگ نشین بخت کوران .
رجوع به اقطاع شود.