اقطاع خوار
لغتنامه دهخدا
اقطاع خوار. [ اِ خوا / خا ](نف مرکب ) آنکه از درآمد و سود اقطاع بهره برد. راتبه دار. مقرری گیر : تا همگی شبانکارگان سپاهی و سلاح ور و اقطاع خوار شدند. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ).
ز لطفش صد امید اقطاع خوار
موظف ز طبعش چو عشرت هزار.
ز لطفش صد امید اقطاع خوار
موظف ز طبعش چو عشرت هزار.