افگانه فکندنلغتنامه دهخداافگانه فکندن . [ اَ ن َ / ن ِ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بچه ٔ ناتمام سقط کردن . بچه را پیش از موعد طبیعی انداختن : مادرروزی ار افگانه فکندغم مبر انده افگانه مخور.خاقانی .
