افتان خیزان
لغت‌نامه دهخدا
افتان خیزان . [ اُ ] (ق مرکب ) در حال افتادن وخاستن . روشی چون روش طیر یا وحشی به تیرخسته . راه رفتن بسان مست ازپادرآمده . افتان و خیزان :
بر کوه شدی و میزدی دست
افتان خیزان چو مردم مست .
آخر آن مور میان بسته ٔ افتان خیزان
چه خطا دید که سرکوفته چون مار برفت .
و رجوع به افتان و خیزان شود.
بر کوه شدی و میزدی دست
افتان خیزان چو مردم مست .
آخر آن مور میان بسته ٔ افتان خیزان
چه خطا دید که سرکوفته چون مار برفت .
و رجوع به افتان و خیزان شود.