اصهبیة
لغتنامه دهخدا
اصهبیة. [ اَ هََ بی ی َ ] (ع ص نسبی ) به معنی اشقر و گویا جمع آن اصهبیات است . || (اِخ ) آبی است و انشاد شده است :
دعاهن من ثاج فازمعن ورده
او الاصهبیات العیون السوافح .
و رجوع به اصهب و اصهبی و اصهبیات شود.
دعاهن من ثاج فازمعن ورده
او الاصهبیات العیون السوافح .
و رجوع به اصهب و اصهبی و اصهبیات شود.