اصبغ

اصبغ. [ اَ ب َ ] (اِخ ) ابن فرج بن سعدبن نافع فقیه مالکی مصری ، مکنی به ابوعبداﷲ. او در فقه شاگرد ابن ابی القاسم و ابن وهب و اشهب است و عبدالملک بن ماجشون در حق وی گفت که مصرمانندی برای اصبغ نیاورد. گفتند: حتی ابن القاسم ؟ گفت : حتی ابن القاسم و او کاتب ابن وهب و جد او نافع آزادکرده ٔ عبدالعزیزبن مروان بن الحکم الاموی والی مصر بود. و اصبغ بروز یک شنبه چهار روز از شوال مانده ٔ سال 225 هَ . ق . درگذشت . و رجوع به عقدالفرید ج 3 ص 138و ج 5 ص 209 و حلل السندسیه ج 2 ص 158 و تاریخ مصر ص 135 و 160 و تاریخ الخلفا ص 226 و 275، و ابوعبداﷲ در همین لغت نامه و ترجمه ٔ مقدمه ٔ ابن خلدون بقلم محمدِ پروین گنابادی ج 2 ص 925 و حاشیه ٔ همان صفحه شود.