استا و زند
لغت‌نامه دهخدا
استا و زند. [ اَ / اُ وُ زَ ](اِخ ) اوستا و تفسیر آن . || غالباً بمعنی اوستا کتاب مذهبی ایرانیان باستان آید :
یکی هفته میخوانداستا و زند
همی گشت بر گرد آذر نژند.
به استا و زند اندرون زردهشت
بگفتست و بنموده گرم و درشت .
رجوع به اوستا و اوستاک و زند و ژند شود.
یکی هفته میخوانداستا و زند
همی گشت بر گرد آذر نژند.
به استا و زند اندرون زردهشت
بگفتست و بنموده گرم و درشت .
رجوع به اوستا و اوستاک و زند و ژند شود.