ارحم
لغتنامه دهخدا
ارحم . [ اِ ح َ ] (ع فعل امر) بصیغه ٔ امر یعنی رحم کن . ببخشای : اِرْحَم ْ یااَرحم الراحمین ؛ ببخشای ای بخشاینده تر بخشایندگان .
- ارحَم تُرْحَم ْ ؛ ببخشای تا بخشاییده شوی :
بی رحمتم اینچنین چه ماندی
اِرْحَم ْ تُرْحَم ْ مگر نخواندی .
- ارحَم تُرْحَم ْ ؛ ببخشای تا بخشاییده شوی :
بی رحمتم اینچنین چه ماندی
اِرْحَم ْ تُرْحَم ْ مگر نخواندی .