ادب کردن
لغت‌نامه دهخدا
ادب کردن . [ اَ دَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) تأدیب . (تاج المصادر بیهقی ). تعریک . تنبیه کردن . سیاست کردن . مؤاخذه خلاف و گناهی را :
وین دو تن دور نگردند ز بام و در ما
نکند هیچکس این بی ادبانرا ادبی .
ادب آموز گرْت می باید
که زمانه ترا ادب نکند.
بی محابا همی کند چو خران
ادب الکندمان بغیر بزاق .
هرآینه ترا ادب باید کرد. (تجارب السلف ).
نه امروز است سودای جنون را ریشه در جانم
بچوب گل ادب کردی معلم در دبستانم .
- امثال :
سگ را پیش یوز ادب کنند . (امثال و حکم دهخدا).
وین دو تن دور نگردند ز بام و در ما
نکند هیچکس این بی ادبانرا ادبی .
ادب آموز گرْت می باید
که زمانه ترا ادب نکند.
بی محابا همی کند چو خران
ادب الکندمان بغیر بزاق .
هرآینه ترا ادب باید کرد. (تجارب السلف ).
نه امروز است سودای جنون را ریشه در جانم
بچوب گل ادب کردی معلم در دبستانم .
- امثال :
سگ را پیش یوز ادب کنند . (امثال و حکم دهخدا).