احسان بهشت

احسان بهشت . [ اِ ن ِ ب ِ هَِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) احسان کلی و تمام :
جانب میخانه رو، بگذر ز مسجد کاندرو
گر بیامرزندت احسان بهشتت می کنند .

محمدسعید اشرف (از بهارعجم ).

متن و حاشیه از لغت نامه های تألیف هند نقل شده است و با ذوق سلیم ایرانی وفق نمیدهد.