ابومحمد
لغتنامه دهخدا
ابومحمد. [ اَ م ُ ح َم ْ م َ ] (اِخ ) بکربن محمدبن خلف بن حیان بن صدقه . معروف به وکیع قاضی . او در اول کاتب ابی عمر محمدبن یوسف بن یعقوب قاضی بود و سپس برتبه ٔ قضاء بعض نواحی رسید و از تألیفات اوست : کتاب اخبارالقضاة و تاریخهم و احکامهم . کتاب الشریف . کتاب الانواء. کتاب الغرر در اخبار. کتاب المسافر. کتاب الطریق یا کتاب النواحی و آن حاوی اخبار بلدان و مسالک طرق است و ناتمام مانده است و کتاب الصرف و النقد و السکّة و کتاب البحث . (از الفهرست ابن الندیم ص 172).