ابوعلی

ابوعلی . [ اَ ع َ ] (اِخ ) منطقی بصری . شاعری مادح عضدالدوله و ابن عباد و نصربن هارون و ابوالقاسم علأبن حسن و او را در علم منطق یدی طولی بود. وی را دیوانی است در دو هزار بیت . مولد او به سال 336 و وفات بعد از 390 هَ . ق . بشیراز. در آخر عمر نابینا گشت . رجوع به معجم الادباء ج 5 ص 494 شود.