ابوعبدا

ابوعبدا. [ اَ ع َ دِل ْ لاه ] (اِخ ) مفجع. محمدبن عبداﷲ الکاتب البصری . او شاگرد ثعلب و شاعری شیعی است و میان او و ابوبکربن درید مهاجاتی است و او را قصیده ای است در مدیح امیرالمؤمنین علی علیه السلام . و دیوان او نزدیک صد ورقه است و او راست : کتاب الترجمان فی معانی الشعر و آن محتوی کتب ذیل است : کتاب حدّ الاعراب . کتاب حدّالمدیح . کتاب حدّالبخل . کتاب الحلم و الرای . کتاب الهجاء. کتاب المطانا [ المطایا؟ ]. کتاب الشجر والنبات . کتاب الاعراب ز کتاب اللغز. و نیز از اوست : کتاب المنقذ فی الایمان . کتاب اشعارالحراب (و این کتاب ناتمام مانده است )، کتاب عرائس المجالس ، کتاب غریب شعر زیدالخیل . (از ابن الندیم ).