ابوعبدا
لغتنامه دهخدا
ابوعبدا. [ اَ ع َ دِل ْ لاه ] (اِخ ) شمس الدین محمدبن احمدبن عثمان بساطی طائی . عالم متفنن در اواخر مائه ٔ هشتم و اوائل مائه ٔ نهم . او راست : حواشی وشروح برکتب بسیار مانند مطول و شرح مطالع و مواقف وجز آن . و به سال 842 هَ . ق . به مصر درگذشته است .