ابوالمکارم
لغت‌نامه دهخدا
ابوالمکارم . [ اَ بُل ْ م َ رِ ] (اِخ ) ابن حبیب . نام او محمدبن مصطفی است . از مردم ارز روم و از علماء مائه ٔ دوازدهم هجری . در زمان مشیخت فیض اﷲ افندی او به اسلامبول شد و مدتی قضای اسلامبول میراند و آنگاه که شیخ الاسلام بقتل رسید او مأمور اقامت بروسه گردید و سی سال بدانجا بماند و در سال 1146 هَ . ق . در همانجا وفات کرد. او راست : کتاب السیاسة والأحکام .