ابوالقاسم
لغت‌نامه دهخدا
ابوالقاسم . [ اَ بُل ْ س ِ ] (اِخ ) تنوخی . علی بن محسن بن علی قاضی نحوی . نواده ٔ ابوالقاسم تنوخی سابق الذکر. (تولد 370 - وفات 447 هَ . ق .). وی صاحب کتاب فرج بعدالشدة است و مجلسی از این کتاب مکرّر در بحار نقل کرده است . و او از اصحاب سید مرتضی است و صفدی او را از علمای شیعه دانسته است . ابوالقاسم نزد ابوالحسن علی بن احمدبن کیسان نحوی و اسحاق بن سعد نسوی استماع کرد و در چندین شهر مانند مدائن و اعمال آن و زنجان و بردان و کرمانشاه (قرمیسین ) منصب قضا داشت . و رجوع به ابوالقاسم علی بن محسن ... شود.