ابوالعباس
لغت‌نامه دهخدا
ابوالعباس . [ اَ بُل ْ ع َب ْ با ] (اِخ ) مستغفری . جعفربن ابی علی محمدبن ابی بکر نسفی سمرقندی . محدّث و فقیه و مورخ و ادیب شافعی . وی از مشاهیر علمای ماورألنهر است . چندی بمرو و زمانی سرخس و روزگاری به بخارا شده و استادان بسیار دیده است . او راست : کتاب تاریخ سمرقند. کتاب تاریخ نسف و کش . کتاب الشعر و الشعرا. کتاب الوفاء. کتاب دلائل النبوة. کتاب الدعوات و سیدبن طاوس از این کتاب نقل کند. کتاب خطب النبی و کتاب طب النبی و این کتاب در طهران به طبع رسیده است . و وفات وی به شهر نسف به سال 432 هَ . ق . بود.