ابوالرضا
لغت‌نامه دهخدا
ابوالرضا. [ اَ بُرْ رِ ] (اِخ )فضل اﷲ (سید...) بن علی بن عبیداﷲ راوندی کاشانی . عالمی شیعی . بارع در فنون ادب و ماهر در علوم حدیث و فقه . ذکر او در کتاب سمعانی آمده است . سمعانی خود درک صحبت او کرده است . او راست : ضوءالشهاب در شرح کتاب شهاب . الموجزالکافی فی علم العروض و القوافی . نظم العروض للقلب المروض . پدر خواجه ٔ طوسی از شاگردان اوست .