ابن السید

ابن السید. [ اِنُس ْ سی ] (اِخ ) ابومحمد عبداﷲبن محمدبن السید البطلیوسی البلنسی . فقیه مالکی لغوی . مولد او به بطلیوس از بلاد اندلس در 444 هَ .ق . و وفات به بلنسیه به سال 521. و سید بر وزن عید است به معنی گرگ و در نام ابومحمد همیشه معرَّف باشد. از اوست : شرح ادب الکاتب . شرح الموطاء. شرح سقطالزند. شرح دیوان المتنبی . اصلاح الخلل الواقع فی الجمل الحلل فی شرح ابیات الجمل . المثلث . المسائل المنثوره فی النحو و غیرذلک . او را برادری بوده است ابوالحسن علی بن السید معروف بحیطال ، نیز از ائمه ٔ ادب و لغت ، و اوبه سال 488 در قلعه ٔ رماح محبوساً وفات یافته است .