ابخر

لغت‌نامه دهخدا

ابخر. [ اَ خ َ ] (ع ص ) گنده دهان . گنده دهن .آنکه دهان بدبوی دارد. مؤنث : بَخْراء :
پیر سگانی که چو شیر ابخرند
گرگ صفت ناف غزالان خورند.

نظامی .

چو شیران ابخر و شیرویه نامش .

نظامی .